Herkennen jullie ook dat je regelmatig “telepathie” momenten hebt?

Toen Perle nog klein was, had ik het al. Ik kon van haar gezicht aflezen wat er in haar hoofdje afspeelde! En soms deed ze dan dingen waarvan ik van te voren wist dat het zo zou gaan lopen. Telepathie noemen ze dat.

Natuurlijk heeft dat ook met moedergevoelens te maken, maar wij voelen elkaar zo feilloos aan. Ik kan precies aan haar gezicht en bewegingen zien, hoe ze zich voelt. Logisch zullen velen denken, maar het reikt verder. Als ik in Spanje ben en ik krijg een appje van haar, dan weet ik dit is goed of niet goed. Maar nog verder, als ze dan bepaalde dingen doet, dan bel ik haar of zij mij. Bellen om elkaar een boodschap over te brengen over wat er eventueel zou kunnen gaan gebeuren of wat je eventueel zou kunnen vermijden.

Het komt uiteindelijk voort uit dat je elkaar door en door kent. Wij doen veel samen, brengen veel tijd met elkaar door. We kennen elkaars bewegingen, herkennen emoties en voelen elkaar aan. Als het nu gaat om school, sport, liefde, shoppen (haha) of andere zaken, het is bijna voorspelbaar. Bijna eng soms, maar tegelijkertijd ook super handig.

Waarschijnlijk zal het minder worden als ze steeds meer afstand gaat nemen. Voorlopig is het fijn om elkaar zo te kunnen steunen of elkaar te kunnen helpen.

Voorgevoel kan soms goed of slecht zijn, voorlopig zijn ze gelukkig alleen maar goed. Laten we het zo houden! Je hoort te veel nare verhalen in de omgeving, dus laten we beseffen dat we het goed met elkaar hebben en daar optimaal van genieten. Nou, dat laatste doen we dus ook!

Hoe werkt dat bij jullie?

X