Voelen jullie ook vanalles?

Benauwd op de borst, soms een kuchje, soms een keer niezen, en dan ook nog bij mij sinds kort van die opvliegers waarvan je dan denkt dat je koorts hebt.

De benauwdheid, waarvan ik denk dat ik die voel, verwijt ik aan een stukje stress. Misschien voor iedereen herkenbaar, maar wij hebben allebei onze ouders nog. Mijn ouders zijn 89 en 85 en wonen in Brabant. Ik spreek op het moment dagelijks via FacetimeMijn schoonouders, beiden 83 wonen dicht bij ons in de buurt. Hun heb ik gisteren tijdens mijn run even gedag gezegd. Binnenkomen heb ik niet gedaan, uit veiligheid, maar wow, het was gewoon emotioneel!

Stress die meekomt met het hebben van een bedrijf. Ik denk dat ik dat niet hoef uit te leggen, maar schouders eronder, en sterkte voor iedereen, we kunnen er allemaal even niets aan veranderen en vertrouwen dan ook een beetje op de overheid.

Iedereen heeft zo nu en dan wel eens een kuchje of moet om iets niezen, en toch ben je er nu veel meer van bewust. Ook ben je je meer bewust van hoe vaak je je gezicht aanraakt en hoe vaak je bent omringd met anderen die je nu niet kunt zien.

Tja, en dan zo’n opvlieger. Het is nieuw voor mij. In eerste instantie dacht ik dat ik een te warme trui aan had, maar nu ze wat meer verspreid over de dag aanwezig zijn, snap ik dat het opvliegers moeten zijn. Het is niet vreemd, mijn leeftijd zegt dat het zo hoort te zijn. Ik heb er overigens niet zo heel veel last van, alleen nu denk je direct dat je koorts hebt. Ik ben dan ook blij als ik weer afgekoeld ben, haha. Meer hierover kun je overigens lezen op Thuisarts!

Voorlopig, lieve volgers, houdt afstand, laten we ons aan de voorgeschreven regels houden en houdt alsjeblieft ook de kinderen in de gaten!

Liefs, X