Helaas, de vakantie zit erop!

Het is zo tweezijdig… Van de ene kant is het fijn om weer naar huis te gaan, je familie en vrienden weer te zien en in het oude ritme te komen, tegelijkertijd vind ik het altijd moeilijk om zo’n heerlijke periode waarin iedereen tijd heeft voor elkaar af te sluiten.

We zijn een maand weggeweest. Social media hebben we even teruggebracht naar een minimale bijdrage. Het is dus niet dat we voor goed weg zijn, maar we hebben letterlijk tijd voor elkaar genomen en zo ook veel inspiratie met elkaar op gedaan. Maar de maand is voorbij en dat betekent terug naar de orde van de dag.

Als moeder ben ik iemand die erg hangt aan mijn gezin. Ik vind het heerlijk om iedereen om me heen te hebben en natuurlijk geldt ook ‘hoe meer zielen, hoe meer vreugd’. Zo zijn we de maand met zijn tweeën begonnen (Perle en ikzelf) en mochten al snel de mannen hier ontvangen. Een paar dagen later was ons huis gevuld met vrienden tot een week geleden. De laatste paar dagen hebben we samen nog even genoten van de rust en hebben we alles nog eens goed opgesnoven. Wat is vakantie en met elkaar zijn dan heerlijk.

Maar werk roept en zullen toch langzaam richting huis moeten. Voor mij is het geen afscheid van de plek, we komen hier weer terug. Wel afscheid van de fijne tijd. Dat vind ik altijd even lastig en is voor mij keer op keer even emotioneel, ik kan het niet helpen;).

Hoe ervaren jullie dat?